کد مطلب:8480 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » احكام

افرادي در عين سلامت جسماني مي گويند ما به جاي تحمل رنج عبادت روزة ماه رمضان و روزه هاي قضا شده پول مي دهيم و از خود رفع تكليف مي كنيم. آيا اين كار ثوابي دارد؟

هدف از خلقت انسان رسيدن به كمال است و يكي از راه هاي رسيدن به آن، انجام عبادات است. رسيدن به كمال از راه عبوديت، قابل خريد و فروش و تعويض با پول نيست. درست مانند بيماري كه بايد دارو مصرف كند تا سالم شود كه نمي تواند با پرداخت پول سلامتي را بخرد.

هر يك از عبادات و اطاعات گامي است به سوي تكامل. عبادات قلب را صفا مي بخشد، شهوات را كنترل مي كند و روح اخلاص را تقويت مي نمايد.

برخي از عبادات غير از جنبة عبوديت جنبه هاي ديگري از قبيل سلامت جسم، تقويت اراده، تسلط بر قواي نفساني، پاكي جامعه از فساد، ايجاد روحية زهد و قناعت دارد. روزه گرفتن براي سلامتي بدن بسيار مفيد است. بسياري از دردها را درمان مي كند و عامل جلوگيري از بسياري دردها مي شود.

عبادات مخصوصاً روزه باعث برابري افراد اجتماع شده و روحيه اتحاد و برادري و عطوفت بينشان ايجاد مي شود و تمام مسلمانان را به يك جهت سوق مي دهد. همه به سوي خدا و به راه خدا مي روند امّا پول و ماديات و توجه بيش از اندازه به آن ها انسان را از خدا غافل مي سازد.

اين طور هم نيست كه بتوان به جاي همة عبادات پول پرداخت كرد و در مورد روزه تنها كفارة آن مي تواند طعام به فقرا باشد كه البته غذا دادن و سير نمودن فقرا فوايد و آثار مثبت دارد و داراي ثواب است. اما قضاي روزه ماه مبارك را بايد در هر حال به جا آورد و نمي توان با طعام دادن به فقرا جبران نمود.